در تفسير ابن عطيه آمده است که منظور از {وَالَّذِينَ هَادُوا} (آیه 62) در سوره ي مبارکه بقره، يهوديان هستند. و بدين خاطر به اين اسم نامگذاري شده - اند که گفته - اند: {إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ} «به سوي تو بازگشتيم» بنابراين واژه - ي يهود از «هَادَ يَهُودُ» يعني بازگشت، گرفته شده است. يکي از شعراي عرب هم گفته است: إنّي امرؤ من مدحه هائدٌ «من کسي هستم که از ستايش او برگشته - ام».

عده - اي هم گفته - اند: يهود منسوب به يهوذا پسر يعقوب است که بر اثر تعريب دچار تغيير شده و به صورت يهود درآمده است.

زهراوي هم حکايت کرده است که يهود از تهويد به معني نرم و با وقار سخن گفتن گرفته شده است. ابن - عطيه در تفسير آيه {وَالَّذِينَ هَادُوا} در سوره ي نساء گفته است: واژه ي «هادوا» يا از «هَادَ» به معني بازگشت، و يا از يهوذا پسر يعقوب گرفته شده و بر اثر تعريب تغيير کرده است و يا اينکه از «تَهوَّد» به معني آرام و با وقار سخن گفتن يا حرکت کردن، گرفته شده است.

آلوسي در تفسير آيه {وَالَّذِينَ هَادُوا} در سوره بقره گفته است: يعني کساني که يهودي شدند. و واژه - ي «يهود» يا يک لفظ عربي است که از «هَادَ» به معني بازگشت و توبه کرد، گرفته شده است که در اين صورت علت نامگذاري يهوديان به اين اسم اين است که آنان از عبادت گوساله توبه کردند، و اين توبه کردن دشوارترين کار بود براي آن - ها، و يا اينکه واژه - ي «يهود» معرَّب «يهوذا» است که در اين صورت نام بزرگترين فرزند يعقوب بر يهوديان اطلاق گرديده است.